Αναρτήσεις
Σε ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο ο καπετάνιος βγάζει ανακοίνωση:
- «Κύριες και κύριοι καλησπέρα σας. Είμαι ο καπετάνιος και έχω να σας πω ένα καλό και ένα κακό νέο. Ποιο θέλετε να ακούσετε πρώτο;»
- «Το καλό νέο»
- «Τα καλά νέα είναι ότι πάμε για 14 όσκαρ...»
Παρατηρούμε τις τελευταίες μέρες κάποια ανησυχητικά νέα να κάνουν την εμφάνιση τους. Λέγεται και γράφεται ότι υπάρχει σημαντική υστέρηση εσόδων σε σχέση με όσα προβλέπει το πρόγραμμα σταθερότητας και το μνημόνιο που υπογράψαμε με τους δανειστές μας. Υπάρχει τρύπα στα έσοδα της τάξεως του 1 δις ευρώ, ενώ και στο μέτωπο των δαπανών, παρότι έχουν παγώσει πολλά, το μέλλον δεν προμηνύεται ευοίωνο. Αφήνοντας στην άκρη το αν είναι αληθινή ή όχι αυτή η εικόνα, δεν θέλει και πολύ μυαλό για να κατανοήσει κανείς ότι η αύξηση φόρων εν μέσω ύφεσης οδηγεί σε μείωση εσόδων και όχι σε αύξηση της. Επιπλέον, κατά τα οικονομικά ειωθότα, στο τελευταίο τρίμηνο του έτους τελειώνουν τα χρήματα της τακτικής επιχορήγησης σε ΝΠΔΔ, Νοσοκομεία, Ασφαλιστικά Ταμεία, ΟΤΑ κ.α και όλοι τρέχουν με απλωμένο το χέρι στον δημόσιο κορβανά. Μόνο που αυτή τη φορά δεν υπάρχει τίποτα μέσα. Το πραγματικό πρόβλημα αναμένεται να κάνει την εμφάνιση του από το Σεπτέμβριο και μετά όταν η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί από τους δανειστές μας να λάβει εκ νέου μέτρα περιστολής δαπανών και αύξησης εσόδων.
Δυστυχώς και η τωρινή κυβέρνηση αποδεικνύεται πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Αντί να τρέχουν με χίλια κάθε μέρα προκειμένου να δώσουν έναν αναπτυξιακό τόνο, μια ελπίδα έστω, τους παρατηρούμε με απόγνωση να αναλώνονται σε μικροπολιτικά παίγνια σκοπιμοτήτων. Η περίφημη απελευθέρωση της κρουαζιέρας έπρεπε να περάσουν 7 μήνες για να μην γίνει τελικά. Κρίσιμες επενδύσεις σκαλώνουν στα γρανάζια της ανίκανης γραφειοκρατίας. Το ΕΣΠΑ και οι περί αυτό εξαγγελίες βαλτώνουν καθημερινά στα συρτάρια των περιφερειών και των υπουργείων. Η απελευθέρωση των μεταφορών κατέληξε σε φάρσα. Σε όλα τα μέτωπα της ανάπτυξης κάνουμε ένα βήμα μπρος και δύο πίσω. Έτσι όμως οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.
Το ΔΝΤ και το ευρωπαϊκό πακέτο στήριξης δεν είναι εδώ για να μας χαϊδέψουν τα αυτιά, ούτε για να μείνουν στη χώρα μας επ’ άπειρον. Μετά το 2012 θα μας αποχαιρετήσουν και θα μας αφήσουν να επιπλεύσουμε. Τους είναι αδιάφορο το πώς θα το καταφέρουμε αυτό. Το μόνο που τους απασχολεί είναι η εξασφάλιση των δανεικών τους. Το ΔΝΤ από ιδρύσεως του έχει σαν στόχο να αποκαθιστά πρωτίστως προβλήματα ισοζυγίου πληρωμών στις χώρες όπου επεμβαίνει και δευτερευόντως προβλήματα χρέους. Η Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια, είχε εισαγωγές κατά πολύ μεγαλύτερες από τις εξαγωγές της (έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου) και όλο αυτό το έλλειμμα το τροφοδοτούσε με δανεικά (δημοσιονομικό έλλειμμα). Επειδή δεν έχουμε εθνικό νόμισμα να υποτιμήσουμε προκειμένου να ισοσκελίσουμε τους λογαριασμούς μας και έτσι να αρχίσουμε σίγα σιγά να τακτοποιούμε το χρέος μας (με διακανονισμό ως προς τους δανειστές μας), θα πρέπει να προβούμε σε εσωτερική υποτίμηση – αποπληθωρισμό, δηλαδή θα πρέπει να μειωθεί τόσο η αγοραστική μας δύναμη προκειμένου να σταματήσουμε να καταναλώνουμε τόσα πολλά εισαγόμενα προϊόντα. Θυμάστε τις παλιές καλές εποχές, όπου το αυτοκίνητο ήταν σύμβολο κύρους και που το κρατούσε ο κόσμος 15 και 20 χρόνια πριν το αλλάξει? Θυμάστε τις εποχές όπου η αγορά ψυγείου και τηλεόρασης απαιτούσε προγραμματισμό μηνών για να γίνει? Εκεί θα οδηγηθούμε σταδιακά, προκείμενου η οικονομία μας να γίνει βιώσιμη (solvent) μακροπρόθεσμα. Βασικός κανόνας της οικονομίας είναι ότι τα δανεικά, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, πάντα επιστρέφονται. Όταν δεν έχεις φροντίσει για το πώς θα γίνει η αποπληρωμή των δανεικών πάντα βρίσκεσαι προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές στην περίπτωση μας, απλά τα νούμερα δεν βγαίνουν.
