Ζητείται Ηγεσία

Με αφορμή την πρόσφατη δημοσίευση της έκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδος για την απογοητευτική κατάσταση της οικονομίας μας, θα ήθελα να κάνω μια άλλη προσέγγιση ως προς τα προβλήματα της χώρας. Νομίζω, θα συμφωνήσουμε όλοι, ότι από διαπιστώσεις πάμε πολύ καλά. Ναι έχουμε πρόβλημα, ναι το καράβι βουλιάζει, ναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαιτεί μέτρα εδώ και τώρα. Η χώρα χρωστάει 300 δις Ευρώ (ή 102 τρισεκατομμύρια δραχμές αν προτιμάτε), το έλλειμμα του προϋπολογισμού έχει ξεπεράσει το 12%, το εξωτερικό εμπορικό ισοζύγιο είναι και αυτό ελλειμματικό (περίπου 12% και αυτό). Τα νούμερα όμως αυτά έχουν πολύ μικρή σημασία. Η ουσία είναι στο πρόβλημα. Η χώρα δεν παράγει και ζει με δανεικά εδώ και 30 χρόνια. Εισάγουμε τα πάντα και δανειζόμαστε συνεχώς. Ο δημόσιος τομέας έχει πάρει διαστάσεις λεβιάθαν και όχι μόνο δεν είναι παραγωγικός αλλά δεν αφήνει και άλλους τομείς της οικονομίας να αναπτυχθούν. Ο πληθυσμός της χώρας γερνάει ταχύτατα και ήδη το 11% του προϋπολογισμού πηγαίνει για συντάξεις και δαπάνες κοινωνικής ασφάλισης. Για το 2020 προβλέπεται αύξηση του ποσοστού αυτού άνω του 20% αν δεν παρθούν  μέτρα. Τα προβλήματα είναι εδώ, τώρα, μπροστά μας. Οι κυβερνήσεις 30 χρόνων είτε τα διόγκωναν με λανθασμένους χειρισμούς, είτε τα έκρυβαν επιμελώς κάτω από το χαλί για τους επόμενους. Ο λογαριασμός ήρθε και πρέπει να πληρωθεί. Ήρθε η ώρα για έργα και όχι για μισόλογα, παλινωδίες, επικοινωνιακές τακτικές και «διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους». Ήρθε η ώρα της ηγεσίας.

 

Δυστυχώς, σ’ αυτή τη χώρα λείπει ο ηγέτης που υπό το βάρος των προβλημάτων θα πάρει την ευθύνη και θα επιβάλει τις λύσεις που πιστεύει σωστές. Ο ηγέτης δεν είναι αλάνθαστος ούτε είναι η πυθία να γνωρίζει τα μελλούμενα.  Ο ηγέτης έχει το θάρρος της γνώμης του και προχωράει μπροστά, αγνοώντας  «πολιτικό κόστος», «διάλογο με κοινωνικούς εταίρους», «δεν θα θίξουμε κεκτημένα» κλπ κλπ. Ο ηγέτης πάνω από όλα έχει υποχρέωση να πει την αλήθεια στο κόσμο και πάνω σ’ αυτή την αλήθεια να προβεί σε πράξεις άμεσα. Όχι το 2014, όχι μετά από διάλογο, όχι «ήπια προσαρμογή». Τώρα βουλιάζουμε όχι σε 10 χρόνια. Ο ηγέτης αναγνωρίζει τα προεκλογικά του λάθη και προχωράει τολμηρά μπροστά. Ο κόσμος θα εκτιμήσει την αλήθεια και την τόλμη, αλλά θα μαυρίσει το ψέμα και τις παλινωδίες.

 

Και στο δια ταύτα. Ο ηγέτης έχει το θάρρος και το σθένος να πει: «κύριοι, η κατάσταση είναι αυτή και απαιτεί αυτά τα επώδυνα μέτρα. Ή πάμε όλοι μαζί με αυτά τα μέτρα ή παραιτούμαι!». Either put up or shut up όπως είχε πει και ο John Major. Η παρούσα κυβέρνηση μετράει ήδη δύο μήνες κοντά στην εξουσία. Ακόμα δεν υπάρχουν γενικοί γραμματείς στα υπουργία και ακόμα δεν έχουν αποσαφηνιστεί οι αρμοδιότητες μετά τις αναδιατάξεις των υπουργιών. Και ερωτώ: τι περιμένουν? Το ασφαλιστικό απαιτεί επώδυνα μέτρα τώρα! Οι λύσεις υπάρχουν και έχουν αναλυθεί ad nauseam. Εφαρμόστε τις! Μην κρύβεστε πίσω από προφάσεις (το ΚΚΕ μας εμποδίζει να συζητήσουμε) και πυροτεχνήματα (αναστολή νόμου Πετραλία για ένα χρόνο), αυτά πλέον δεν αρκούν. Ο προϋπολογισμός απαιτεί θυσίες και περικοπές δαπανών, μήπως περιμένετε τον κύριο Παπουτσή να σας καλύψει το έλλειμμα? Ο κύριος Παπουτσής και ο κάθε κύριος Παπουτσής να πάει σπίτι του αν δεν συμφωνεί. Ο κύριος Παπακωνσταντίνου απολαμβάνει της εμπιστοσύνης σας? Αν ναι, τότε είναι ο ΜΟΝΟΣ αρμόδιος για θέματα προϋπολογισμού, δαπανών και εσόδων και οι υπόλοιποι θα πρέπει να το βουλώσουν. Αν είναι συναρμόδιος, τότε να βγει και να πει ξεκάθαρα, εγώ προτείνω τα α, β, γ μέτρα για την δημοσιονομική προσαρμογή, αυτά δεν γίνονται δεκτά από αυτούς και αυτούς τους κυρίους και παραιτούμαι. Άγαλμα θα του στήσουμε του ανθρώπου! Χάνει κάθε αξιοπιστία όμως όταν, αλλά λέει στο ECO/FIN, άλλα στο υπουργικό συμβούλιο και άλλα τελικά γίνονται. Πάρτε μέτρα τώρα! Βουλιάζουμε! Καλό το internet, τα υβριδικά αυτοκίνητα και η ηλεκτρονική διακυβέρνηση αλλά η κατάσταση της χώρας είναι πέρα από επικοινωνιακά τεχνάσματα. Και κάτι τελευταίο: ομελέτα χωρίς να σπάσουν αυγά δεν γίνεται.