Περί φορολογικού συστήματος

Είναι γενικότερα δεκτό πως ο ρόλος της κρατικής φορολογίας στο οικονομικό κύκλωμα, για να είναι οικονομικά ωφέλιμος πρέπει να έχει αναδιανεμητικό χαρακτήρα ως προς τα εισοδήματα και να οδηγεί σε μακροπρόθεσμη ανάπτυξη μέσω των ορθολογικά κατανεμημένων δαπανών. Επιπρόσθετα, είναι γνωστό ότι η έμμεση φορολόγηση επιμερίζεται ισομερώς τόσο στα φτωχά και μεσαία στρώματα όσο και στις εύπορες τάξεις. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι για ένα δίκαιο και βέλτιστο φορολογικό σύστημα χρειάζεται ένα προοδευτικό σύστημα άμεσης φορολόγησης και όσο το δυνατόν λιγότεροι έμμεσοι φόροι. Αυτά στη θεωρία. Γιατί στην ελληνική πραγματικότητα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.  Εδώ υπάρχει ένα άδικο σύστημα άμεσης φορολόγησης το οποίο επιβαρύνει υπέρμετρα τις χαμηλότερες εισοδηματικά τάξεις και που μέσα από δύστροπες γραφειοκρατικά διαδικασίες και δαιδαλώδεις εξαιρέσεις, οδηγεί σε οργιαστική φοροδιαφυγή. Πράγμα το οποίο με τη σειρά του οδηγεί το κράτος σε υπέρμετρη αύξηση των άδικων έμμεσων φόρων αφού αυτοί έχουν μεγαλύτερη βεβαιότητα ως προς την είσπραξή τους.

Ας δούμε όμως αναλυτικά τον κύκλο του προβλήματος:

• Άδικο φορολογικό σύστημα με υψηλούς συντελεστές για τα φτωχά στρώματα και χαμηλούς για τους εύπορους με μη τιμαριθμοποίηση της φορολογική κλίμακα.
• Δαιδαλώδεις φορολογικοί κανονισμοί με πολλές εξαιρέσεις και πορτοπαράθυρα που αυξάνουν γραφειοκρατία και διαφθορά και ουσιαστικά σε προτρέπουν να φοροδιαφύγεις.
• Αίσθηση αδικίας στους πολίτες αφού όσοι φορολογούνται για μισθωτές υπηρεσίες δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν και φορολογούνται κανονικά ενώ το σύστημα αδυνατεί να ελέγξει την ορθότητα των στοιχείων άλλων ομάδων όπως ελεύθεροι επαγγελματίες, εισοδηματίες κ.α.
• Πλήρης διάλυση ελεγκτικών μηχανισμών και αδυναμία αποτελεσματικής είσπραξης προστίμων από βεβαιωμένες παραβάσεις

• Αδυναμία (και απροθυμία?) χρήσης σύγχρονων μηχανογραφικών εργαλείων για την πάταξη της φοροδιαφυγή.

Άρα με βάση τα παραπάνω το κράτος οδηγείται σε επιβολή έμμεσων φόρων οι οποίοι και άδικοι κοινωνικά είναι και καταλήγουν να καταπνίξουν την ιδιωτική κατανάλωση που αποτελεί τον πυρήνα κάθε οικονομίας.

Ας δούμε όμως πως μπορεί να λυθεί το πρόβλημα. Ξεκινάμε από τα βασικά. Οι πολίτες αυτής της χώρας ουδέποτε είχαν και δεν πρόκειται να αποκτήσουν φορολογική συνείδηση και σεβασμό προς τους νόμους του κράτους. Άρα κανείς από ευθιξία και ευταξία δεν πρόκειται να πειθαρχήσει φορολογικά. Επομένως πρέπει να δοθούν ισχυρά κίνητρα στους πολίτες όχι μόνο να μην φοροδιαφεύγουν, αλλά και να καταπολεμούν τη φοροδιαφυγή σε ατομικό επίπεδο. Ο μόνος τρόπος που μπορεί να γίνει αυτό είναι με κίνητρο τα χρήματα. Η φύση του Έλληνα είναι να σκέφτεται το ατομικό του συμφέρον και μόνο και πρέπει η πολιτεία να εκμεταλλευτεί αυτό το χαρακτηριστικό προς όφελος της. Παρουσιάζω τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν:

• Κατάργηση του αφορολογήτου ορίου για όλους εκτός των χαμηλοσυνταξιούχων .
• Καθιέρωση φορολογικής κλίμακας ως εξής: 0-20.000 Ευρώ 5%, 20.000 - 30.000 Ευρώ 20%, 30.000 - 40.000 Ευρώ 25%, 40.000 - 60.000 Ευρώ 40%, 60.000 Ευρώ + 45%
• Έκπτωση εισοδήματος ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ. 
• Εισαγωγή ΟΛΩΝ των πολιτών για όλες τις μορφές εισοδήματος στην παραπάνω κλίμακα
• Συνεκτίμηση δηλωθέντων εισοδημάτων με κόστος διατήρησης (upkeep) περιουσιακών στοιχείων (συντήρηση ακινήτων, οχημάτων, σκαφών αναψυχής) καθώς και πληρωμή τόκων για πάσης φύσεως πιστώσεις (δεν μπορείς να δηλώνεις εισόδημα 6.000 ευρώ και να έχεις στεγαστικό δάνειο 100.000 Ευρώ)

Με αυτόν τον τρόπο οι πολίτες αποκτούν κίνητρο για να ζητούν αποδείξεις αφού όσο περισσότερες ζητήσουν τόσο λιγότερο φόρο θα πληρώσουν στο δημόσιο. Άρα αν πάω στο γιατρό και μου πει 40 χωρίς απόδειξη και 80 με απόδειξη θα του πω 80 με απόδειξη γιατί τα 80 θα αφαιρεθούν από το φορολογητέο εισόδημα. Επιπλέον, αν ο γιατρός δηλώσει χαμηλό εισόδημα δεν θα μπορεί να δικαιολογήσει το κόστος συντήρησης των περιουσιακών του στοιχείων. Επιπρόσθετα θα γίνεται διασταύρωση των αποδείξεων του εν λόγω γιατρού που θα βρίσκονται σε φορολογικές δηλώσεις άλλων πολιτών.

Αλλά το μεγαλύτερο όφελος θα είναι από την αύξηση των εσόδων του δημοσίου μέσω του ΦΠΑ. Γιατί αν αρχίσουν οι πολίτες να ζητούν αποδείξεις από τον φούρναρη μέχρι τον μεσίτη και από τον γιατρό μέχρι τον ψιλικατζή τα έσοδα του δημοσίου θα ανέβουν. Αυτό μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει και σε μείωση του συντελεστή ΦΠΑ αφού τώρα βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα λόγω φοροδιαφυγής. Αλλά και οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι έμποροι δεν θα βγουν ζημιωμένοι αφού τα χαμηλά στρώματα θα έχουν μεγαλύτερο διαθέσιμο εισόδημα για κατανάλωση. Επομένως όλοι κερδίζουμε από ένα ορθολογικό, δίκαιο και έξυπνο σύστημα φορολόγησης. Αν δε το δημόσιο γίνει πιο παραγωγικό ως προς τις δαπάνες του τότε η φορολογία θα μπορέσει να πέσει σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα. Το κλειδί όμως στη φορολογία είναι: απλότητα, ευκολία, δικαιοσύνη, βεβαιότητα. Keep things simple, κλείστε τα πορτοπάραθυρα, δώστε κίνητρα για καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και όλα θα γίνουν πιο εύκολα.