Neverland

 Παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες να εκτυλίσσονται σκηνές απείρου κάλους στα διάφορα ΜΜΕ με αφορμή ορισμένες ακραία ανθελληνικές δημοσιεύσεις σε Γερμανικά μέσα ενημέρωσης. Ακούγοντας κανείς τις αντιδράσεις θαρρείς πως θα ξυπνήσει ο Κολοκοτρώνης από τον τάφο για να πατήσει την Τριπολιτσά και κατόπιν θα βάλει πλώρη κατά Βερολίνο μεριά. Πάντα είμαστε λαός ακροτήτων όπου λαμβάνουμε αποφάσεις με βάση το θυμικό και όχι τη λογική. Ίσως δε το μεγαλύτερο ελάττωμα του Έλληνα να έγκειται στο γεγονός ότι ΠΑΝΤΑ του φταίνε οι άλλοι και ποτέ ο ίδιος για ότι και αν συμβαίνει. Βλέπουμε τις διεθνείς σχέσεις των κρατών μέσα από ένα αθώο, παιδικό σχεδόν πρίσμα του καλού εναντίον του κακού, όπου υπάρχουν εχθροί και φίλοι. Στις διεθνείς σχέσεις των κρατών δεν υπάρχουν ούτε εχθροί ούτε φίλοι, υπάρχουν συμφέροντα και επικρατεί ο νόμος του ισχυρού. Ανατρέχοντας στην ιστορία μας θα δει κανείς ότι ο Έλληνας προβάλει διαρκώς ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας το οποίο εκφράζεται μέσα από τη λογική ενός λαμπρού ιστορικού παρελθόντος. Ότι δηλαδή ήμασταν σπουδαίοι και τρανοί και ότι όλοι μας χρωστάνε και θα μας χρωστάνε στον αιώνα τον άπαντα. Εναλλακτικά αν προτιμάτε, όλοι μας φθονούν εξαιτίας του λαμπρού μας παρελθόντος και κοιτάνε να μας κατασπαράξουν και να πετάξουν το κουφάρι στα όρνεα. Κάνοντας λοιπόν μια σύντομη ιστορική αναδρομή θα δούμε τις εξής δοξασίες του νεοέλληνα.

- Η πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας οφείλεται στους αγύρτες τους καθολικούς με την Δ’ Σταυροφορία και στα τσιράκια τους, τους Βενετούς οι οποίοι ορέγονταν τα πλούτη της αυτοκρατορίας. Ξεχνάμε φυσικά πολύ βολικά ότι τους Σταυροφόρους τους προσκάλεσε ουσιαστικά η δυναστεία των Αγγέλων, για να μεσολαβήσουν στα εσωκομματικά τους μαχαιρώματα, ενώ τα εμπορικά προνόμια των Βενετών τα έδωσε πρώτος ο Βασίλειος Β΄ Ο Βουλγαροκτόνος προκειμένου να έχει ναυτική κάλυψη για το δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας του.

- Η πτώση της Κωνσταντινούπολης οφείλεται στους αγύρτες τους Δυτικούς οι οποίοι ενώ έβλεπαν τον προμαχώνα του Χριστιανισμού να δέχεται τα κύματα των Οθωμανικών ορδών δεν έκαναν τίποτα για να βοηθήσουν. Το ότι η αποδυνάμωση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας οφείλεται εν πολλοίς σε εσωτερικούς εμφυλίους πολέμους του 14 ου αιώνα και σε μια σειρά από ανίκανους αυτοκράτορες το αφήνουμε βολικά έξω από τη σκέψη μας.

- Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, οι Έλληνες πάντα έψαχναν τη μεγάλη φιλική δύναμη που θα τους έδινε την ανεξαρτησία τους. Στην αρχή ήταν η ελπίδα για κάποια Σταυροφορία (άσχετο αν τους Καθολικούς αποστάτες τους φορτώνουμε όλα τα δεινά του τόπου). Κατόπιν η ελπίδα μετατέθηκε στη Ρωσική βοήθεια (πού είναι και politically correct). Οι Ρώσοι είναι ορθόδοξοι, είναι η Τρίτη Ρώμη, είναι αδέλφια μας και θα μας βοηθήσουν. Αποκορύφωμα αυτής της σκέψης υπήρξαν τα Ορλωφικά (1770 – 1774). Οι Έλληνες επαναστάτησαν με Ρωσική προτροπή, η βοήθεια δεν υλοποιήθηκε ποτέ, οι Ρώσοι πέτυχαν αυτά που ήθελαν και κατόπιν οι Τούρκοι αφέθηκαν απερίσπαστοι να ξεσπάσουν πάνω στον Ελληνικό πληθυσμό. Μόνο όταν οι Έλληνες συνειδητοποίησαν ότι πρέπει να εργαστούν οι ίδιοι και να βασιστούν στις δικές τους δυνάμεις πέτυχαν την ανεξαρτησία τους.

- Ενδεικτικό της Μεσσιανικής αντίληψης που έχουμε για την πολιτική είναι η ύπαρξη, τα πρώτα χρόνια του νεοελληνικού κράτους (1832 – 1864), Ρωσικού, Γαλλικού και Αγγλικού κόμματος! Οι οπαδοί των ανωτέρω κομμάτων εξέφραζαν όχι κάποια ιδεολογία, αλλά την πίστη ότι η εν λόγω δύναμη είναι αυτή που θα βοηθήσει στην εθνική ολοκλήρωση και αναγέννηση της χώρας λόγω υποτιθέμενης φιλικής διάθεσης ως προς εμάς.

- Οι μαξιμαλιστικές τάσεις ποτέ δεν έλειψαν από το νεοελληνικό κράτος. Ξεκινώντας κανείς από τη Μεγάλη Ιδέα, συνεχίζει στην «Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», κάνει μια στάση στο Κυπριακό και τερματίζει στο «δεν δεχόμαστε το όνομα Μακεδονία και παράγωγα αυτού».  Νομίζω όλοι γνωρίζουμε που κατέληξαν όλα αυτά τα ανεδαφικά και υπερφίαλα εγχειρήματα.

- Και ερχόμαστε στο σήμερα. Είναι σχεδόν διασκεδαστικό να διαβάζεις και να ακούς τις δικαιολογίες που σκαρφίζεται ο νεοελληνικός νους για να αποσείσει τις ευθύνες της σημερινής οικονομικής κατάστασης από πάνω του. Παραθέτω μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες

Α. Οι Γερμανοί κατέστρεψαν τη χώρα στον Β΄ΠΠ και μας χρωστάνε αποζημιώσεις. Όταν όμως επιδικάζονταν οι αποζημιώσεις εμείς ήμασταν πολύ απασχολημένοι με έναν εμφύλιο πόλεμο  (προσφιλές μας σπορ) και κατόπιν με την εθνοκάθαρση από τα "εαμικά μιάσματα". Νομίζω ότι 66 χρόνια μετά τη λήξη της κατοχής είναι κάπως αργά για δάκρυα.

Β.   Οι Τούρκοι μας εχθρεύονται και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν κάνουν τίποτα να μας βοηθήσουν. Μας θέλουν μόνο για να πουλάνε τα όπλα τους. Κανείς δεν είπε ότι η ΕΕ είναι αμυντική συμμαχία και κανείς δεν έχει υποχρέωση να μας βοηθήσει. Αμυντική συμμαχία είναι το ΝΑΤΟ και τα παράπονα σας εκεί (όπου εκεί δεν παίζει δελτίο παραπόνων γενικότερα). Το ότι οι αμυντικές μας δαπάνες πηγαίνουν στον κάλαθο των αχρήστων με το 74% των αμυντικών μας δαπανών να αφορούν ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ (Upkeep cost) και όχι ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ το ξεπερνάμε (το αντίστοιχο ποσοστό της Γερμανίας είναι 55%). Το ότι η Ελλάδα με 90.000 στρατό στα χαρτιά έχει 58 διοικήσεις επιπέδου ταξιαρχίας ενώ οι ΗΠΑ με 600.000 έχουν 55 δεν μας λέει επίσης τίποτα να υποθέσω. Αλλά ακόμα και αυτό το 26% που πηγαίνει τελικά σε εξοπλισμούς και αυτό με λάθος τρόπο γίνεται αφού κατακερματίζονται οι παραγγελίες σε πολλές χώρες με αποτέλεσμα και να μην είναι ευχαριστημένος κανείς και να μην υπάρχει αποτελεσματικότητα στο στράτευμα λόγω πολυτυπίας (το ότι οι πολλαπλές παραγγελίες εξυπηρετούν και τους μεσάζοντες και μιζαδόρους καλύτερα, το αφήνουμε και αυτό στην άκρη). Πράγματι, δίνουμε πολλά λεφτά στην άμυνα. Απλά με λάθος τρόπο.

Γ. Οι Γερμανοί και η ΕΕ μας καταλήστευσαν τόσα χρόνια και ευθύνονται για τη καταστροφή της γεωργίας μας. Μας έδωσαν λεφτά για να πάρουν τα έργα οι ίδιοι ενώ μας πούλησαν άχρηστα έργα (C4I) και βούτηξαν τον πολιτικό μας κόσμο στη μίζα. Ξεκινώντας από το τελευταίο, νομίζω ότι ο πολιτικός μας κόσμος δεν έχει ανάγκη τη βοήθεια ξένων για να πέσει στη ρεμούλα. Το ότι μας έδωσαν λεφτά για μεγάλα έργα τα οποία εκτέλεσαν οι ίδιοι (Γερμανοί – αεροδρόμιο, Γάλλοι – Γέφυρα Αντιρρίου) εμένα δε μου λέει κάτι. Δεν είδα κάποια ελληνική κοινοπραξία αφενός να έχει το knowhow και αφετέρου να έχει υποβάλει πρόταση για αυτά τα έργα. Το αν έχουν γίνει λεόντειες συμφωνίες εκμετάλλευσης είναι θέμα του εκάστοτε διαπραγματευτή και όχι αυτού που παίρνει το έργο. Στο κάτω κάτω, μας έμεινε η υποδομή ενώ δημιουργήθηκαν και θέσεις εργασίας. Όσον αφορά τη γεωργία, όταν έπεφταν οι παχυλές επιδοτήσεις και έρχονταν χρήματα ενώ κάποιοι κάθονταν, τότε ήταν καλά. Που είναι οι ενέργειες που πήρε η ελληνική πολιτεία για την αναδιάρθωση της γεωργικής παραγωγής τόσα χρόνια? Και τέλος, το ότι μας πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τους πολιτικούς ηγέτες μας, που παρήγγειλαν και παρέλαβαν έργα τα οποία δεν λειτουργούν. Και μην είστε και τόσο βέβαιοι ότι δεν λειτουργούν. Μήπως δεν είμαστε ικανοί να τα λειτουργήσουμε και κρυβόμαστε πίσω από πυροτεχνήματα?

Δ. Θα φύγουμε από την ΕΕ και τότε να δούμε που θα πουλάνε τα προϊόντα τους. Θα καταρρεύσει το Ευρώ και θα δούνε τι θα πάθουν. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. We are a fart in a tornado συγκρινόμενοι με Ευρωπαϊκές αγορές και πιστέψτε με, πολλοί θα είναι αυτοί που δεν θα λυπηθούν καθόλου να μας δουν να φεύγουμε. Το ότι δεν το κάνουν είναι για λόγους bad publicity. Προσδίδει μια λογική τέταρτου Ραϊχ στην ΕΕ και αυτό είναι κάτι που δεν το θέλουν. Το δημόσιο χρέος μας είναι το έλλειμμα του Γαλλικού κράτους για ενάμισι χρόνο ενώ αποτελεί μόλις το 0,3% του ολικού χρέους της ΕΕ. Αν δε αποτρελαθούμε τελίως και βγούμε από την ΕΕ οικειοθελώς, το επίπεδο της Κούβας του Fidel θα φαντάζει παραδεισένιο μπροστά στη δική μας κατρακύλα. 

Ε. Αν δεν μας σώσουν όπως έχουν υποχρέωση να κάνουν θα πάμε στο ΔΝΤ (που έχει και ζεστό χρήμα) και τότε θα δουν τι θα πάθουν. Πρώτα από όλα, ΔΕΝ έχουν υποχρέωση να μας σώσουν και αν το κάνουν θα γίνει για δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα. Το ΔΝΤ είναι ομολογία χρεοκοπίας και δεν δίνει τα λεφτά, τα ΔΑΝΕΙΖΕΙ με επαχθέστατους όρους. Όσοι νομίζουν ότι αντέχουμε το ΔΝΤ ας πάνε μια βόλτα από τις χώρες που προσφάτως επισκέφθηκε το ευαγές αυτό ίδρυμα να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι τι εστί βερίκοκο (Ρουμανία: 137.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, Λετονία: 10% μείωση μισθών, αύξηση ΦΠΑ από 5% στο 21%, Ισλανδία: 19% μείωση του ΑΕΠ για το 2009 λόγω ακραίων μέτρων λιτότητας, Ουγγαρία: μείωση 10% των δημοσίων υπαλλήλων κλπ).

Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω τα εξής: Οι διεθνείς σχέσεις δεν διέπονται ούτε από συναισθηματισμούς ούτε από φιλίες αλλά από ισχύ και το δίκαιο είναι αυτό του ισχυρού. Η συμμετοχή σε ένα club όπως η ΕΕ το οποίο είναι ένας συνεταιρισμός κοινών συμφερόντων, όπου υπάρχει δούνε και λαβείν, δεν είναι υποχρεωτική. Η λειτουργία του club διέπεται από κανόνες οι οποίοι συνήθως καθορίζονται από τα ισχυρότερα μέλη (Γερμανία, Γαλλία). Οι κανόνες είναι γνωστοί και το να ρίχνουμε το ανάθεμα στους κανόνες εκ των υστέρων δεν μας βοηθάει σε τίποτα. Το ότι είμαστε αποδιοπομπαίος τράγος και περίγελος της Ευρώπης είναι αποκλειστικά και μόνο δικό μας φταίξιμο. Ας φροντίζαμε τόσα χρόνια να είχαμε γίνει πιο ισχυροί για να μην ήμαστε τώρα το παιδί της σφαλιάρας . Διαχρονικά, οι ηγέτες μας έζησαν όπως ο τζίτζικας στον γνωστό μύθο του Αισώπου, δηλαδή ζήσε για το σήμερα και μετέθεσε τα προβλήματα για το αύριο. Αλλά, οι ηγέτες της χώρας αντικατοπτρίζουν το επίπεδο ενός λαού. Οι ηγέτες μας δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από αυτά που ζητούσε ο κόσμος. Όταν ζητάς τη μετάταξη, διορισμό στο δημόσιο, σβήσιμο κλήσης, σβήσιμο προστίμου στην εφορία, τη δουλεία του δημοσίου με πλάγια μέσα, τη νομιμοποίηση αυθαιρέτου θα πάρεις αυτό το οποίο ζήτησες (και όπως λένε και οι κινέζοι “be very careful what you wish for, you might actually get it”). Αλλά δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση αυτός που σου έκανε τη χάρη να είναι μετά άσπιλη παρθένα ούτε να κοιτάει το συμφέρον της χώρας. Ο ιστορικός και φιλόσοφος Alexis de Tocqueville είχε πει ότι «η δημοκρατία θα καταρρεύσει μόλις ο κόσμος συνειδητοποιήσει ότι οι πολιτικοί τον λαδώνουν με δικά του χρήματα».