6 Μαΐ 2010

Cui Bono?

Με τα χθεσινά αποκρουστικά γεγονότα ακόμα φρέσκα στη μνήμη μας, είναι πιο επίκαιρη από ποτέ η λατινική φράση του τίτλου που μεταφράζεται ως «σε ποιόν τα οφέλη» (to whom the profit) από αυτή την κατάσταση; Ποιοί επενδύουν και τι προσδοκούν να κερδίσουν από τέτοιες καταστάσεις; Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιοι επένδυσαν και προσδοκούσαν σε τέτοια γεγονότα πέτυχαν το σκοπό τους. Κατόρθωσαν να αμαυρώσουν τη διαμαρτυρία του κόσμου και να την μετατρέψουν σε μια εικόνα αναρχίας και διάλυσης προς τα έξω. Πέτυχαν πολλά πράγματα χθες όσοι ενθάρρυναν και αποζήτησαν τέτοιες καταστάσεις. Πέτυχαν να σκοτώσουν τρεις νέους, αθώους ανθρώπους οι οποίοι έκαναν το λάθος να πάνε στη δουλειά τους, έκαναν το μέγα σφάλμα να εργάζονται σε ένα «όργανο του σατανά» όπως είναι οι τράπεζες. Πέτυχαν να αλλάξουν το κέντρο της προσοχής από την οικονομία στην αναρχία και τη διάλυση. Τέλος, πέτυχαν να βάλουν ένα ακόμα καρφί (το τελευταίο άραγε;) στο φέρετρο της δημοκρατίας μας.


Το μόνο που θα προσθέσω είναι ότι οι χειρότεροι καταπιεστές στην ανθρώπινη ιστορία, αυτοί που άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στην ανθρωπότητα, ήταν δημοκρατικά εκλεγμένοι ή ενεργούσαν εν ονόματι «του λαϊκού συμφέροντος» και όλοι τους ξεπήδησαν μέσα από καταστάσεις σαν τις χθεσινές. Να θυμίσω μερικούς:

Μουσολίνι: εκμεταλλεύτηκε τη λαϊκή αναταραχή και δυσφορία μετά τα δεινά του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, πάτησε και εξέθρεψε τη σύγκρουση με τους κομμουνιστές και πέτυχε τη «δημοκρατική» εκλογή του. Λίγα χρόνια αργότερα επέβαλε απολυταρχικό καθεστώς με την ανοχή της πλειοψηφίας που αποζητούσε ησυχία και σταθερότητα.

 Αδόλφος Χίτλερ:  Μέγας δημαγωγός, εκμεταλλεύτηκε την οικονομική καταστροφή της μεσαίας τάξης στη Γερμανία λόγω και της οικονομικής κρίσης του 1929. Επένδυσε στη σύγκρουση των άκρων (εθνικοσοσιαλισμός – κομμουνισμός) και μέσα από την παρακμή της δημοκρατίας, κατόρθωσε να αποσπάσει 34% του εκλογικού σώματος. Η συνέχεια είναι γνωστή.

 Ιωσήφ Στάλιν:  Εκμεταλλεύτηκε την ασθένεια του Λένιν και εφαρμόζοντας πρακτικές που θα ζήλευε και ο Μακιαβέλι,  ανήλθε στην εξουσία. Εκεί διατηρήθηκε για σχεδόν 30 χρόνια και στο όνομα πάντα της «λαϊκής εξουσίας», θανάτωσε εκατομμύρια κόσμου στα στρατόπεδα «εργασίας», εξόρισε και ξερίζωσε χιλιάδες και πέτυχε ο κόσμος να φοβάται ακόμα και τη σκιά του. Επί των ημερών του (πάντα στο όνομα της «λαϊκής εξουσίας») το 1/3 των πολιτών κατασκόπευε τα άλλα 2/3. 

 Ιακωβίνοι, Γαλλική Επανάσταση: στο όνομα της «δημοκρατίας» και της «αγνότητας» (Republic of Virtue) πέρασαν χιλιάδες ανθρώπους θεωρούμενους ως εχθρούς της δημοκρατίας από την γκιλοτίνα σε μια περίοδο η οποία έχει μείνει στην ιστορία ως «η βασιλεία του τρόμου» (Reign of Terror). Τελικά, το κίνημα αυτό κατέρρευσε εκ των έσω όταν πρυτάνευσαν λογικότερες φωνές και η περίοδος του τρόμου έληξε με τον αποκεφαλισμό του Ροβεσπιέρου, αρχηγού των Ιακωβίνων.

Τα παραδείγματα πολλά και διάσπαρτα στην ανθρώπινη ιστορία. Μην ψάχνετε για το χέρι που πέταξε τη μολότοφ. Ψάξτε αυτούς που όπλισαν το χέρι, που εξέθρεψαν και ενθάρρυναν τη βία, που συστηματικά ψαρεύουν σε θολά νερά. Δείτε το ακόλουθο link http://en.wikipedia.org/wiki/Milgram_Experiment που εξηγεί πως κατά τα άλλα φυσιολογικοί άνθρωποι μπορούν να κάνουν τα χειρότερα πράγματα αν έχουν την αίσθηση ότι αυτό που κάνουν θεωρείται αποδεκτό ή έχουν εντολή από ανώτερη αρχή που θεωρούν νόμιμη. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Ενδιαφέροντα links:







1 σχόλιο:

  1. Θα ήθελα να ρωτήσω τον μπλογκάρχη 2 πράγματα
    α)Ήταν κακή επιλογή ο Μουσολίνι ή ο Χίτλερ ως αναδιαρθρωτής της Ιταλίας/Γερμανίας μετά τον πόλεμο, αν ναι γιατί κέρδισε τις δεύτερες εκλογές;
    β)Έχει επανακάμψει κανένα κράτος χωρίς να κινηθεί προς κάποιο άκρο και χωρίς να παραχωρήσει την εθνική του κυριαρχία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή