Οι ιδανικοί αυτόχειρες

Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από έναν ορυμαγδό αρνητικών ειδήσεων που προέρχονται είτε από το εσωτερικό της χώρας είτε από το εξωτερικό. Είναι λυπηρή η διαπίστωση, αλλά καθημερινά κάνουμε ότι μπορούμε για να επιβεβαιώσουμε τα χειρότερα δυνατά σενάρια. Εκεί που νομίζουμε ότι έχουμε πιάσει πάτο, πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο να μας πάει παρακάτω.  Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

- Αγροτικές και λοιπές συντεχνιακές κινητοποιήσεις: Απλά πιστοποιούν την κατάντια της ελληνικής κοινωνίας, όπου φανερά πλέον ισχύει το «ο σώζον ευατόν σωθείτο». Γιατί να μας προκαλούν έκπληξη οι αγροτικές κινητοποιήσεις? Τόσα χρόνια έτσι έμαθαν οι αγρότες. Κλείνουμε μερικούς δρόμους, παραλύει η χώρα, παίρνουμε τις «επιδοτήσεις» μας. Φυσικά στη δική μας αυτοαποκαλούμενη «δημοκρατία», είναι αυτονόητο δικαίωμα της κάθε συντεχνιακής μειοψηφίας να εκβιάζει τους υπόλοιπους για να ικανοποιήσει τα όποια αιτήματα της. Είναι αυτονόητο δικαίωμα της κάθε αγέλης η κατάληψη δημοσίου χώρου. Άλλωστε, τι σημασία να έχει η εφαρμογή του νόμου σε μια «δημοκρατία»? Για να καταλάβουμε το μέγεθος της κατρακύλας μας, δεχόμεθα μαθήματα ευρωπαϊκού δικαίου από τη γειτονική μας Βουλγαρία με τον έλληνα πρωθυπουργό να ψελλίζει αμήχανα ότι η συνάντηση των αγροτών με το Βούλγαρο πρωθυπουργό έγινε «κατόπιν δικής του προτροπής». Το γεγονός φυσικά ότι δεν υπάρχει ούτε σεντ στο ταμείο ουδόλως φαίνεται να απασχολεί τη συμπαθή τάξη των αγροτών, οπού με επιχειρήματα του τύπου «αν δεν δουλέψουμε εμείς, εσείς θα πεινάσετε», «θέλουμε ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» κλπ, προσπαθούν να δώσουν τη χαριστική βολή στην αξιοπιστία της χώρας μας. Και φυσικά έπονται οι κινητοποιήσεις των εφοριακών με αίτημα τη μη αυτοτελή φορολόγηση των επιδομάτων τους, οι τελωνιακοί με παρόμοια αιτήματα κλπ. Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.

- Πρόσφατα παρατηρήσαμε το σχεδόν πανηγυρικό τόνο που έδωσαν από το υπουργείο οικονομικών για την υπερκάλυψη της έκδοσης ομόλογων με πενταπλάσιο ποσό από το ζητούμενο με το «προνομιακό» επιτόκιο του 6,1%, δηλαδή «μόνο» 3,5% πιο ακριβά από ότι δανείζεται η Γερμανία! Μπα? Τι λέτε? Να ανοίξουμε τις σαμπάνιες τώρα, ή να τις αφήσουμε για όταν θα μας δανείζουν με επιτόκιο πιστωτικής κάρτας? Φυσικά όταν ο πάτος που έχεις θέσει είναι το να μην βρεις δανειστές, φαντάζει σαν τεράστια επιτυχία το ότι δανειστήκαμε 5 δις με επιτόκιο τοκογλυφίας. Για να καταλάβετε το μέγεθος της αποτυχίας μας, η Πορτογαλία, μια χώρα με συναφή προβλήματα και οικονομία, δανείζεται με επιτόκιο μόλις 1,1% πάνω από το γερμανικό. Και αν αυτό το παράδειγμα δεν σας κάλυψε, δείτε και το παρακάτω γράφημα το οποίο καταγράφει την πορεία του επιτοκίου δανεισμού του ελληνικού δημοσίου. 

Εδώ βλέπουμε ότι δανειζόμαστε σήμερα με επιτόκιο που είχαμε λίγο πριν την εισαγωγή του Ευρώ! Το δε κέρδος από τη μετατροπή του δανεισμού μας από Δραχμή σε Ευρώ εξανεμίστηκε. Πρόκειται για πακτωλό χρημάτων που αποτελούσε το όφελος της χώρας από την εισαγωγή στο ευρώ το οποίο κατασπαταλήθηκε και εξανεμίσθηκε. Ορίστε κύριοι τα κλεμμένα! Τα φάγαμε για να πληρώνουμε έναν καρκινωματώδη δημόσιο τομέα στον οποίο η δαπάνες θυμίζουν τρύπιο πιθάρι. Έναν δημόσιο τομέα που δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των εργαζομένων του και που δεν γνωρίζει το ύψος των μισθολογικών του δαπανών. Και αυτά τα χρήματα δεν τα φάγανε μόνο «οι πλούσιοι» ή «τα λαμόγια». Όλοι λίγο πολύ βουτήξαμε το χέρι στο μέλι. Με τα επιδόματα που δεν δικαιούμαστε, με το έργο που δεν παράγουμε, με τη φοροδιαφυγή μας…

- Και ύστερα από όλα αυτά, ήρθε η άνοιξη! Τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια, μυρίστηκαν αίμα και με μεγάλη προθυμία μας αποσπούν κομμάτια από τις σάρκες μας. Ακούστηκαν κατηγορίες για «τους αιμοβόρους ξένους», «δεν κοιτάνε τα χάλια τους», «αυτοί τα προκάλεσαν όλα αυτά», «να την πληρώσουν οι μεγάλο -  τράπεζες και τα golden boys», «να εγγυηθούν τα σύνορα μας για να μην ξοδεύουμε τόσα πολλά σε όπλα (?!)», «να φύγουμε από την ΕΕ και τότε να δούμε που θα πουλάνε τα αυτοκίνητα τους(?!)» κλπ. Οι «αιμοβόροι ξένοι» απλά κάνουν τη δουλειά τους και κερδοσκοπούν εις βάρος της χώρα ς μας. Το ότι η χώρα μας βρίσκεται στη δίνη μιας κλασσικής περίπτωσης κερδοσκοπικής επίθεσης (speculative attack) είναι δικό μας σφάλμα και μόνο. Είναι η δική μας κακοδιοίκηση που έφερε την οικονομία μας σε κωματώδη κατάσταση. Η παγκόσμια οικονομική κρίση απλά απέδειξε ότι το πτώμα είχε κακοφορμίσει. Διαχρονικά οι κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτα για να αναστρέψουν την προδιαγεγραμμένη πορεία προς τον βυθό. Όλες οι κυβερνήσεις έζησαν για το σήμερα με δανεικά και παρέπεμπαν το λογαριασμό για το αύριο. Σήμερα ήρθε ο λογαριασμός και πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να δουλέψουμε για να ορθοποδήσουμε. Ο δρόμος της ανόρθωσης θα είναι δύσβατος και μακρύς. Όσο περισσότερο επικαλούμαστε φθηνές δικαιολογίες όπως οι παραπάνω, όσο εθελοτυφλούμε και δεν κοιτούμε το πρόβλημα κατάματα, τόσο πιο επώδυνη θα είναι η πορεία της χώρας μας στο μέλλον.